Fear of heart is my failure



 

I am scared. I was scared. And I don't have an answer for it.

Why am I scared? What causes my heart to race?
Maybe one day… it will just stop beating.

The heart beats for everyone — fast, slow, or normal.
But for me, it always beats fast. Do you know why?
It beats for every single moment… without courage.

I was born to strong, self-dependent parents.
But unfortunately — or maybe it's their misfortune — I became a useless person.

I’ve never given them happiness. From the day I was born till now, I’ve only brought them tears.
I wasn’t good in academics. There was endless fear about marks… and silent expectations.

I used to be happy when I talked to myself —
When I shared my feelings with Krishna,
When I spoke to Krishna at the temple.

But as I grew up, the things that once gave me happiness slowly faded.
I became scared of the people around me.
I thought: What if someone sees me talking to myself behind the temple? They’ll think I’m mad. They might even tell my parents.

So I stopped.

But my heart — no yaar, not my mind — my heart found a solution.
I started talking to myself when I was alone in my room.

I never really had a close friend I could share everything with.

"Amma" — she became my best friend.
Or so I taught my mind. I fooled myself.

How can a mother become your best friend?
I never truly shared everything with her.
Sure, I told her about my day — who I spoke to, what I said, what they said — all the bla bla stuff.

But did I ever share my real feelings with her? No.
Did I ever tell her about my crush? No.

I told her about everyone, everything… maybe she understood. But I never really opened up.

I didn’t know anything. My fear — from the inside — made me a girl who lacked understanding.

I fooled my mind. I escaped from everything.
I fooled my brain.

And you know what?
My cunning brain taught me this:
“No, no, don’t look at that. Suppress your feelings. Don’t disclose anything.”

And today… I’m seeking help from a consultant to deal with those suppressed feelings.

I’m getting angry. I’m getting irritated.
Day by day, I feel like I’m becoming someone else in my own home.

My parents are worried… worried that the peaceful family environment is slipping away.

I fooled myself.
I lied to myself.
I suppressed everything.

And now, I’m struggling…
Struggling to communicate openly.

                                                                                                                               Paru
                                                                                                                            7:48 pm 30/12/2017

I love you ,but I cant express

My strength is being a girl, my weakness is being a girl.
The new hope in my life is found in your friendship.
The confidence in my day comes from being with my child.
I love you, but I can’t express it.

Squeezing my love… to please someone else.
Squeezing my soul… for someone else’s life.
Being a girl means living for others’ hopes.
I love you, but I can’t express it.

Weeping in the darkness, yet smiling for others.
Being a girl, I brighten someone else’s day.
I may feel weak, but I still hold others strong.
I love you, but I can’t express it.

Looking into the deep sea reflects my mind.
Waves erase marks on sand;
Just like tears… they wash away the marks on my heart.
But deeper wounds wait for the next wave.
The scars remain unchanged.
I love you, but I can’t express it.

I wish to look at you.
I wish to hear your heart beat… just for me.
I wish you'd hold my hand, to feel secure.
I wish you'd say, “I’m here with you.”
I love you, but I can’t express it.

The confidence in my day comes from being with my child.
Holding her close, I hope for a new sunrise.
Waiting for the day… when you rise for me.
I love you, but I can’t express it.

                                                                                                                                  paru 

                                                                                                                     10:45pm-11:08 pm 

                                                                                                                             21/11/2017

കാലം എത്ര കടന്നാലും , കരുതിവെച്ച സ്നേഹം നിനക്കായി മാത്രം !!!

  

ആ വാർത്ത അറിഞ്ഞു ഒന്നും പറയാൻ കഴിയാത്ത ഒരു അവസ്ഥ. Coaching  ക്ലാസ്സിൽ നിന്നും തിരികെ വരുന്ന വഴി അനിയൻ ഇടറുന്ന ശബ്ദത്തിൽ ," ചേച്ചി.! ആശുപത്രിയിൽ നിന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു. എല്ലാം കഴിഞ്ഞു.  "

"നേരാണോ , ആരാ വിളിച്ചത്? എപ്പോ? " പിന്നെ ഒരു നിശബ്ദത മാത്രം.  എറണാകുളം നഗരത്തിലെ traffic ഒന്നും കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. വാഹങ്ങളുടെ ശബ്‌ദം കേൾക്കുന്നില്ല . 

വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോ 'അമ്മ ആകെ .മൗനം. എന്താ പറയേണ്ടേ? അറിയില്ല. നഷ്ടപെട്ടത് അമ്മേടെ സ്വന്തം ചോരയാണ്. അമ്മേടെ ചേച്ചി. 

രണ്ടു ദിവസം എല്ലാം കഴിഞ്ഞു. പിന്നെയും കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി. എല്ലാരും തിരക്കുകളിലേക്ക്. 

'അമ്മ യെ നഷ്ട്ടപെട്ട എന്റെ അനിയനെ ഒന്ന് കാണാൻ , അവനെ ചേർത്തുപിടിച്ചു ഞാനിലെ നിനക്ക് എന്തിനാ നീ വിഷമിക്കുന്നെ എന്ന് പറയാൻ കൊതിക്കുന്നു. 

അറിയില്ല അവനെ എവിടെ എന്ന്? കാലം എത്ര കടന്നാലും, പെങ്ങളുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു നടന്ന ആ കുഞ്ഞു അനിയനെ മറക്കാൻ ഈ പെങ്ങൾക്ക് കഴിയില്ല!!.  

ചേച്ചിയമ്മ , വളരെ ധൈര്യമുള്ള സ്വഭാവം ആയിരുന്നു.  ഓർമയിൽ വളരെ കുറച്ചു വര്ഷങ്ങളുടെ  മധുരം ഉള്ള ഓർമ്മകൾ..  

ചേട്ടത്തി അനിയത്തി മക്കൾ ആണെന്നലും , ഒരു അമ്മേടെ മക്കളെ പോലെ വളർന്ന ചെറുപ്പകാലം. ഒരു plate ഇൽ  നാല് കുട്ടികൾ സന്തോഷത്തോടെ കഴിക്കുമ്പോ അത് ഒരു ഒരുമയായിരുന്നു. .  

ആരും കൊതിക്കുന്ന ഞങ്ങളുടെ സാഹോദര്യം.  ഞങ്ങൾ നാലുപേരെയും എണ്ണതേപ്പിക്കുകയും, കുളിപ്പിക്കുകയും, പഴുത്തമാങ്ങ പിഴിഞ്ഞ് ചോറ് ഇളക്കി തരുകയും ഒക്കെ ചെയ്ത ചേച്ചിയമ്മേ ഇന്നും എന്റെ കാനിൽ ഈറൻ അണിയിക്കും. വീട്ടിലെ എല്ലാരുടെയും തുണി അലക്കാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് ചെയ്യുമ്പോ, ആ കൃശഗാത്രയായ ശരീരത്തിന് ഇത്രയും ആരോഗ്യമോ ഏന് ചിന്തിച്ചു  പോയിട്ടുണ്ട്. വീട്ടിലെ എല്ലാ ജോലിയും ഒറ്റക് ചെയ്യുമായിരുന്നു ചേച്ചിയമ്മ. 

(ഒരു സമയം  വരെ വേനൽ അവധി കാലം മറക്കാത്ത ഓർമ്മകൾ സമ്മാനിച്ച ദിവസങ്ങൾ ആയിരുന്നു. 

ഇന്നും കൊതിയോടെ ഓർക്കും ആ കാലമേ ഒരിക്കൽ കൂടി പടികടന്നു എത്തിയിരുന്നേൽ  എന്ന്.  )

പക്ഷെ കാലം ആ സ്നേഹത്തിനു വിലക്ക് കല്പിച്ചു. ബന്ധങ്ങൾക്കു വിള്ളൽ വീണു?  ഞങ്ങൾ നാല് പേരും അകന്നു. പെങ്ങളെ ഏന് വിളിച്ചു കൈയിൽ പിടിച്ചു നടന്ന എന്റെ ചേട്ടായി , എന്റെ അനിയനും ഞങ്ങളിൽ നിന്നും അകന്നു. കണ്ടാൽ തിരിച്ചു അറിയുമോ ഇപ്പൊ ഏന് പോലും അറിയാത്ത അത്രയ്ക്ക് അകൽച്ച ആയി.

കാലം കടന്നപ്പോ, ഞെട്ടൽ ഉള്ള പലതും കേട്ടു  . ചേച്ചിയമ്മ ക്കു സുഖമില്ല. ആരെയും നോക്കാതെ  ജീവിതം ഭർത്താവിനും മക്കൾക്കും വേണ്ടി ജീവിച്ച ആ ജന്മം ഇന്ന് മരണം കാത്തു കിടക്കുകയാണ് എന്ന്. പോയി ഒന്ന് കാണാൻ കൊതി തോന്നി  ഇല്ല വിലക്കപ്പെട്ട കണി പോലെ അകലങ്ങളിൽ ഇരുന്നു അറിയാൻ മാത്രമായിരുന്നു വിധി. 

ജീവിതത്തിൽ എന്ത് നേടി. ജീവിച്ചിരുന്നപ്പോ എല്ലാവരാലും പറയിപ്പിച്ചു , അഹങ്കാരി ആണെന്ന്. ഉള്ളു പിടഞ്ഞു, നീറിയും , ചങ്കിലെ ദുഃഖം ആരോടും പറയാതെ, സ്വയം ഉമിത്തീയിൽ ഉരുകി ആ ജന്മം യാത്രയായി. 

മരണത്തിനും ഞാൻ തോൽക്കില്ല എന്ന തന്റേടത്തോടെ , ആരുടേയും മുന്നിൽ തല കുനിക്കാതെ യാത്രയായി.  പൂർത്തീകരിക്കാൻ ഒരുപാടു ബാക്കി ഉണ്ടെകിലും , ഇനിം മതി ഈ യാത്ര ഏന് തീരുമാനിച്ചു പോയി. ആരോടും പരിഭവം പറയാതെ, പരാതികളില്ലാതെ , പോയി. 

ചേച്ചിയമ്മ എന്ന അധ്യായം  അടഞ്ഞു. 

കാത്തിരിക്കാൻ ഇനിം 'അമ്മ  മനസിലാക്കി വീണ്ടും ജീവിതം മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകാൻ അവൻ ശ്രെമിക്കുന്നു . എന്റെ കുഞ്ഞേ, 'അമ്മ ഒരു വിളിക്കായി നീ അലയുമ്പോ, അരികിലെങ്കിലോ, അകലത്തായി ഈ പെങ്ങൾ നിനക്കായി ഒരു ആയുസിന്റെ സ്നേഹവും കരുതലുമായി നിന്നെ കാത്തിരിപ്പുണ്ട്. 

എവിടെ ആണേലും ആരുടേയും വിലക്കില്ലാതെ നീ ഓടിവരുന്നതും കാത്തു , ഈ പെങ്ങളുണ്ടാവും. 

കാലത്തിന്റെ വിലകുകൾക്കു വിരാമം ഇട്ടു വീണ്ടും  ആ പഴയ സഹോദരങ്ങൾ ഒന്ന് ചേരുന്നതും കാത്തു ...............................

Paru . 

(Dedication to my chettai and Mottu )

My Best Friend

                                                                                     

You were born with me, you grew with me.
I never thought about you… I never noticed you.
But you were always there — always behind me.

You walked with me, you stood by me.
Still, I never realized… I never saw you.
You sat beside me, you traveled with me.

And then, all of a sudden… you made me think about you.
I began to notice you. I could feel your presence.
I started preparing… to be with you.

Leaving everyone else behind, I was ready to go with you.
With every touch, every second — I could feel you.
You entered my dreams. I counted my days for you.

I know — one day — I will be with you.
I dream of the day I’m finally yours.
I wait for the moment… when you hold my hand.

Yes! This is the day I was waiting for.
When you touched me… it felt cold.
Holding your cold hand, I began a new life.

Leaving everything behind, now I am with you.
I see the sad faces behind me —
But I was born to reach you.

Why was I born? Why did I do all those things?
Because through my entire life… I was finding you.
You were always with me. You were behind me.
Now, I am with you.

I am with my best friend.

                                
                                                                                     Paru
                                                                                         June 18 2017

എന്നിലെ നിന്നെ അറിയാതെ പോയി എൻ കണ്ണാ

എന്നിലെ നിന്നെ അറിയാതെ പോയി എൻ കണ്ണാ 

സൂര്യനെ പ്രണയിച്ച അംബുജം  പോലെ എൻ  പ്രണയം,

കാർമുകിൽ മൂടിയ അർക്കനെ  കാണാതെ കൂമ്പിയ-

ഇന്ദീവര മുകുളമായി എൻ പ്രണയം....

അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല കണ്ണാ എന്നിലെ നിന്നെ ഞാൻ കണ്ടിരുന്നില്ല കണ്ണാ  !!

ദിക്ക്അറിയാതെ , ദിനം അറിയാതെ  നിന്നെ ഞാൻ തേടി നടന്നു!

മഴ മാഞ്ഞു , ഇരുൾ മാഞ്ഞു 'തെളിയുന്ന ആകാശ -

തനിമയിൽ തെളിയുന്നു കണ്ണാ നിന്റെ രൂപം

കാണുവാൻ കൊതിക്കുന്ന നേരം എന്മുന്നിൽ തെളിയുന്ന--
നിറദീപമാണ്  നിൻ രൂപം ....
കണ്ണാ അറിയുനിലയോ എൻ മനം നീ ,
ഉരുകുകയാണ് ഓരോ നിമിഷവും നിന്നെ കാണാനായി ...

                                                                                                           June 18/06/2017
                                                                                                             Paru ---